HOODSTUK 3:Opgewonden bij de benzinepomp

We zitten alweer een paar uur in de bus.
Vandaag voel ik me een tikkeltje onrustig.
Mijn werk heeft gebeld en ze vragen zich af welke klus ik dan te doen heb in Frankrijk?
Ik heb maar wat uit mijn nek zitten lullen.
Het kwam gelukkig geloofwaardig over.
Ik zei dat ik in bespreking was met de "Elle" voor een item over voeding bij foto modellen.
Abel slaapt veel.
Hij vindt het allemaal reuze spannend en zegt steeds:"Wat veel auto's"!
Ja, op een snelweg zijn veel auto's.
Mijn moeder belde, of ze Abel van de opvang moest halen?
Shit, helemaal vergeten haar te laten weten dat ik Abel mee zou nemen.
David had me gesmst, wat moet ik daar nou weer mee?
Ik heb maar kort terug geschreven:"Nu druk, bel je later deze week, fijne dag nog."
 en dan het ergste blok aan mijn been; Remon, mijn ex.
Wat word ik daar moe van.
Het gaat hem alleen maar om geld.
Hij heeft zelfs gedreigd dat hij er wel voor zou zorgen dat ik op straat zou komen te staan?
Dat ik zonder werk zou komen te zitten?
Dat hij me helemaal uit zou zuigen?
Ik snap daar echt niks van, dat mensen zo achterlijk kunnen gaan doen?
Zou hij zich daar nou echt happy bij voelen?
Niet interessant.
Dat je dan zo totaal verschillend blijkt te zijn en wel een kindje samen hebt.
Maar ja, dat is weer een ander verhaal.
Ik ga even de benen strekken,zoals mijn vader dat vroeger ook altijd zei.
Lekker koffie drinken, en even plassen.
"Mama koffie, zegt Abel, ja, dat heeft hij weer slim aangevoeld.
We lopen naar binnen en ik bots een beetje tegen iemand op.
We kijken elkaar aan.
Ik moet lachen en krijg een kleur.
Dat overkomt me niet vaak, ik voel dat ik nat word.
Zo snel?
Hij pakt mijn hand vast en zegt: Sorry, kan ik iets voor je doen?
Ik vind het raar dat hij Nederlands spreekt, maar dat kan natuurlijk gewoon.
Hoe weet hij dat ik Nederlands ben?
Eh, stotter ik,we kwamen even koffie halen en plassen, zeg ik.
Maar wat gaat hem dat aan?
Waarom voel ik ineens een heel veilig gevoel bij deze man?
"Ik heet Daniel, aangenaam kennis te maken."
Ik ben er even niet bij en focus me op Abel.
Hij wil appelsap, roept hij.
Goed,oké , focus,appelsap en cappuccino.
Ondertussen voel ik dat ik natter word en het warm krijg.
Maar met mijn zoon erbij kan dat toch al helemaal niet!
Waar gaan jullie naar toe, vraagt Daniel?
Mijn gedachten maken nu letterlijk sprongetjes.
Ik wil met hem mee, ik wil me vreselijk door hem laten nemen.
In de douche, tegen de glazen wand en dan in bed,
 massage olie, geil en nat en dan helemaal uitgeput in slaap vallen,
 in die gespierde armen van hem.
Wat een lijf!
Ik merk dat hij wacht op een antwoord.
Eh...stotter ik weer....we zijn nog onderweg!
En dan komt Abel met de vraag:"Kunnen we bij jou logeren"?
Daniel begint te lachen, kijkt mij lang en doordringend aan.
Ik woon hier 2 uurtjes vandaan, tegen de Spaanse grens aan.
Jullie zijn welkom, rij maar achter me aan!
Ja, roept Abel, dat gaan we doen hè mama!?
Totaal verrast, niet mensen schuw, gaan we dit avontuur te gemoed.
We kennen deze man helemaal niet!
Maar blijkbaar voelt het voor hem ook goed.
Dus als het goed voelt, komt alles wel goed toch?
Ik wil meer van hem weten.
Ik wil niet alleen maar gepassioneerde sex met hem,
ik wil weten wie hij is.
Ondertussen is de koffie en de appelsap op en hebben we geplast.
Mijn onderbroek is helemaal nat, ik ben nog steeds geil.
Hij hoeft maar naar me te kijken en ik voel het zo lopen.
Gauw, gauw de bus in en rijden.
Op weg naar de Spaanse grens.

HOOFDSTUK 2:Overpeinzingen...

Onze weg langs bergen en langs zeeën!
Wat een prachtige weg hebben we gereden,
het zonnetje straalt door de voorruit en geeft een mooie gloed over Abels gezichtje.
 Hij heeft lekker liggen slapen.
Mijn gedachten gaan van nu naar jaren geleden.
De vriendschappen waar ik afscheid van heb moeten nemen tot de nieuwe mensen in mijn leven.
Bizar hoe dat gaat.
Soms snap ik het heel goed en vaak kan ik er niet bij met mijn hoofd.
Maar het gaat om die bepaalde focus.
De Focus op geluk.
Dat klinkt heel cliché, maar het is wel zo.
We willen allemaal toch gelukkig zijn?
Met jezelf op de eerste plaats, met je liefje en met je kinderen, je familie!
Ik in ieder geval wel.
En niet te vergeten, je gezondheid.
Abel vraagt vaak :"wat is dat en waar is dat"?
Heerlijk om afentoe te kunnen antwoorden,dat ik het niet weet wat hij bedoelt of wat hij zegt?
Ik moet soms ook echt heel hard lachen omdat ik hem niet versta!
We slapen in een klein hotelletje, vlakbij Lion,
Abel naast mij in het grote bed, oh hij vindt dat zo fijn en ik ook hoor.
Ik hoor niks, totale rust,ik hoor de wind, in de verte een hond en ik draai me een paar keer om totdat ik echt lekker lig.
Dan zie ik mijn mobiele telefoon oplichten, hij staat stil,maar ik zie dat ik een berichtje heb gekregen.
Ik dacht het al,van mijn ex.